Berlin has always been a city that divides people, some love this place and are very proud to call it home, wherever they come from. Others seems to hate it, complaining the lack of charm and true German identity. As a travel blogger, I could not resist the temptation to fly there and have a look myself.
This is a city full of contrast, so rich in history and yet without any historical beauty compared to many other European capitals. It was largely destroyed during the war, and then divided for many years during the Cold War. It is basically a city where so much history was made, and yet somehow not historical at all: which I find pretty interesting.
เกิดเป็นกระแสขึ้นมาอยู่พักหนึ่ง เมื่อนักท่องเที่ยวจากทั่วโลกเกิดความสนอกสนใจที่จะออกไปค้นหาให้เห็นกับตาว่านคร Berlin เมืองหลวงของประเทศเยอรมันที่อดีตเคยถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน และว่ากันว่ามีความแตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากเมืองอื่นๆนั้น จะฮิป จะคูล จะร่วมสมัย ดั่งคำร่ำลือสักแค่ไหน และก็เช่นกันความสงสัยใคร่รู้นั้นได้นำพาเรามาถึงเมืองที่อบอวลไปด้วยเรื่องราวอลหม่านในประวัติศาสตร์แห่งนี้จนได้
มหานครแห่งนี้มีวิวัฒนาการทั้งทางด้านสถาปัตยกรรมและคุณภาพชีวิตจนแทบไม่เหลือเค้าโครงเดิม สาเหตุหลักเกิดจากช่วงสงครามที่ยาวนานถึง 30 ปี ทำให้สถาปัตยกรรมเก่าแก่ต่างๆถูกทำลายเสียหายลงเป็นจำนวนมาก นครเบอร์ลินจึงขาดเสน่ห์แบบเยอรมันแท้ๆในแง่ของความคลาสสิคสวยงามของอาคารบ้านเรือน ความเห็นของคนที่เคยมาเยือนนครแห่งนี้จึงแบ่งออกเป็นสองฝ่ายค่อนข้างชัดเจน ถ้าไม่ “ชอบมาก” ก็ “ชังน้ำหน้า” กันไปเลย อันที่จริงก็ไม่น่าแปลกใจเพราะแม้แต่ตัวมหานครแห่งนี้เองก็เคยถูกแบ่งแยกออกเป็นสองส่วน และถูกปกครองโดยสองขั้วมหาอำนาจแต่ไหนแต่ไรมา
We based ourselves near Gendarmenmarkt, possibly the prettiest square with impressive buildings and cool cafes where I loved to stop for a drink in the evenings after exploring the city. The city is very spread out, without a proper centre as such, which makes sense considering there were two Berlin until the late 80s: Berlin West and Berlin East.
Walking distance from where we stayed we visited the Checkpoint Charlie, a sight common in many movies, which was the police checkpoint for people crossing between the Western city (American controlled) and the Eastern part (Russian controlled).
Gendarmenmarkt (ชองดาร์เมนมารก์) คือจตุรัสขนาดกะทัดรัดที่มีโบสถ์สวยคลาสสิคทั้งจากฝั่งฝรั่งเศสและเยอรมันส่งเข้าประกวด ในบริเวณยังมีสวนหย่อมและคาเฟ่เล็กๆรายล้อม จัดว่าเป็นจตุรัสที่สวยและน่าประทับใจที่สุดของเมืองเบอร์ลินเลยก็ว่าได้ เราเลือกพักอยู่ใกล้ๆที่นี่ เลยชอบแวะมาเดินเล่นและนั่งดื่มด่ำบรรยากาศในช่วงเย็น
ไม่ไกลจากโรงแรมที่พักมีจุดสำคัญทางประวัติศาสตร์ที่น่าสนใจอีกแห่งหนึ่ง ที่ซึ่งเรามักจะได้เห็นอยู่บ่อยครั้งในหนังฮอลลิวู้ด นั่นคือ Checkpoint Charlie หรือจุดผ่านแดนระหว่างเบอร์ลินตะวันตก (ฝ่ายสหรัฐอเมริกา) และเบอร์ลินตะวันออก (ฝ่ายสหภาพโซเวียต) ป้อมทหารของจริงนั้นได้ถูกรื้อถอนไปแล้ว มีเพียงป้อมจำลองตั้งอยู่พร้อมกับป้ายขนาดใหญ่ที่ด้านหนึ่งเขียนไว้ว่าสิ้นสุดเขตอเมริกาและอีกด้านเขียนว่าสิ้นสุดเขตสหภาพโซเวียต เรารู้สึกสนุกที่ได้กระโดดก้าวข้ามเขตเล่นไปมาอยู่ตรงหน้าป้าย แต่พอนึกย้อนไปเมื่อครั้งสงครามเย็นที่ผู้คนต้องถูกกักกันไม่ได้มีอิสระในการข้ามไปอีกฝั่ง ก็ทำเอาเราสลดใจอยู่ไม่น้อย
Of course I could not miss the famous Berlin Wall, which actually divided the two parts of the city. Most of it went destroyed but it is still visible in parts, so we hopped on the efficient S-Bahn (the German subway) to admire one lasting piece of a troubled history. Known for being the longest remaining section after the fall (1.3 km.), East Side Gallery is currently a meeting point of street artists and graffiti painters, I found it very cool in the sense that what used to divide and scare people, has now become a centre for free-thinkers, aiming to improve creativity and freedom. The creativity and humor of “My God, help me to survive this deadly love” is a standout among many others.
มาถึงเบอร์ลินถ้าไม่ได้มาเห็นกำแพงเบอร์ลินคงจะพลาดมหันต์ เช้านี้เราจึงมุ่งหน้าไป Berlin Wall อย่างมีสไตล์ด้วยรถไฟสาย S-Bahn รถไฟในช่วงชั่วโมงที่ไม่เร่งด่วนมันช่างโล่งสบายเหมือนเป็นโบกี้ส่วนตัวยังไงยังงั้น มาถึง East Side Gallery หรือ กำแพงเบอร์ลินที่มีช่วงความยาว 1.3 กิโลเมตร จุดนี้นับเป็นกำแพงขนาดยาวที่สุดที่ยังหลงเหลืออยู่หลังจากการทะลายกำแพงในปี คศ. 1989 เมื่อครั้นเยอรมันตะวันตกและตะวันออกตกลง reunion หรือรวมประเทศเข้าด้วยกันอีกครั้ง
ในท้ายที่สุดกำแพงที่เคยสร้างความแบ่งแยกและจำกัดอิสรภาพแห่งนี้ ได้กลายมาเป็นผืนผ้าแคนวาสขนาดใหญ่ให้ศิลปินจากทั่วโลกได้มาละเลงไอเดีย แสดงออกถึงความสร้างสรรค์ทางศิลปะ ว่ากันว่ามีภาพกราฟิติ้ทั้งหมดถึง 105 ภาพ โดยภาพที่ได้รับความสนใจที่สุดคือภาพที่ชื่อ “My God, help me to survive this deadly love” เป็นภาพจูบอันแสนดูดดื่มระหว่างผู้นำสหภาพโซเวียตกับผู้นำเยอรมันตะวันออกในสมัยนั้น ช่างเป็นภาพที่ชวนหัวและเสียดสีได้เจ็บแสบทีเดียว
What really impressed me in Berlin, is the amount of museums (175 in total!) all concentrated in one small island of the Spree River aptly named “Museum Island“; at least six major museums are located on this island, earning the UNESCO World Heritage site status.
The city is full of other museums and galleries, and since I was starting to become interested in the history of this place we visited the Deutsches Historisches Museum nearby, although I admit I was also starting to feel tempted by the Currywurst Museum just around the corner from our hotel.. ahah
สิ่งที่ทำให้เราประทับใจอีกอย่าง คือ จำนวนของพิพิธภัณฑ์ในเมืองนี้ที่มีมากถึง 175 แห่ง! ความพิเศษไม่เหมือนใครอยู่ที่เกาะขนาดเล็กใจกลางเมืองที่ตั้งอยู่บนแม่น้ำ Spree River ซึ่งอัดแน่นไปด้วยพิพิธภัณฑ์สำคัญถึง 6 แห่ง จนได้รับขนานนามว่าเป็น Museum Island และได้รับการบันทึกเป็นมรดกโลกของ Unesco อย่างไม่ต้องสงสัย
เสียดายที่เวลาไม่เคยปราณี เรามีเวลาพอสำหรับการเดินชมพิพิธภัณฑ์แค่แห่งเดียวเท่านั้น ไม่งั้นจะต้องอดไปเปรี้ยวย่านอื่น และเดอะวันแอนด์โอนลี่มิวเซียมที่เราเลือกนั้นคือ Deutsches Historisches Museum เพราะรวบรวมเอาเรื่องราวสำคัญทางประวัติศาสตร์ไว้อย่างมากมาย มาเมืองเขาครั้งแรกก็ควรจะศึกษาประวัติความเป็นมาเขาให้ถ่องแท้ก่อนถึงจะถูกใช่ไหมล่ะ แต่จะว่าไป Currywurst Museum (พิพิธภัณฑ์ไส้กรอกราดซอสแกงกะหรี่ – อาหารขึ้นชื่อของเบอร์ลิน) ก็เย้ายวนไม่เบา ตัดใจเก็บไว้ไปคราวหน้าพร้อมกับพิพิธภัณฑ์ศิลปะร่วมสมัยแห่งอื่นก็ละกัน
The Reichstag Building, the house of German Parliament, is another architecturally stunning building located next to the beautiful Tiergarten, the largest park in central Berlin.
The lift to the top floor is a must for any visitor, where you can admire the skyline of this city, and all the mixture of modern and ancient, beautiful and ugly.
And the famous 18th-century neoclassical monument, the Brandenburg Gate, is a stone throw away. There is an interesting story about Napoleon and this wall, but I will leave it to Google and history books to tell you more about that.
วันนี้เรามีนัดกับท่านรัฐมนตรี เอ้ยไม่ใช่ มีนัดกับอาคารรัฐสภารูปทรงโดมที่เรียกกันว่า Reichstag Building ต่างหาก จะขึ้นไปชมตึกชมวิวเฉยๆมันก็ดูธรรมดาไป เราเลยจอง lunch เอาไว้ จะได้ทานข้าวรองท้องก่อนแล้วค่อยมาเดินชมวิวไม่ต้องเร่งรีบ ใช่แล้วค่ะ บนยอดโดมนั้นมีร้านอาหารอยู่ด้วย! ขอย้ำว่าต้องจองตั๋วล่วงหน้าให้เรียบร้อยนะคะ อย่าได้หวังจะ walk in ดุ่มๆเข้ามาเด็ดขาด เพราะเขามีการตรวจตราแน่นหนาและจัดคนขึ้นไปเป็นรอบๆตามจำนวนที่กำหนดไว้เป๊ะๆ อย่าลืมว่านี่คืออาคารรัฐสภาของ “เยอ–ร–มัน” นะเธอ!
ใกล้ๆกันนั้นเป็นสวนสาธารณะ Tiergarten และประตูบรันเดินบวร์ค หรือ Brandenburg Gate หนึ่งใน 18 ประตูของกำแพงเข้าเมืองเบอร์ลิน ประติมากรรมสำคัญที่เป็นสัญลักษณ์แห่งเอกภาพและสันติภาพของยุโรป ที่แม้แต่นโปเลียนก็ยังเคยมาเยือน ครั้นคนธรรมดาอย่างเราๆจะไม่แวะไปก็คงกระไรๆอยู่ บริเวณนี้ค่อนข้างน่าสนใจมากค่ะ เราจึงใช้เวลาเกือบทั้งวันในการเดินสำรวจอยู่ในย่านนี้
I admit that parts of the city are not so visually stimulating, to say the least, for example the modern Alexanderplatz with its tall antenna does not deserve much time, and also the upmarket Charlottenburg district was a disappointment for me.
While in Paris or Rome you might just enjoy losing yourself and wonder around all those beautiful sights, in Berlin you are better off having a plan and hop tactically between the places you fancy exploring.
One of the best positive surprised I had in Berlin, however, had nothing to do with architecture, art or history. I unexpectedly found this city is one of the most exciting food destination among all my trips, as much as I think this should deserve a chapter by itself, coming soon.
จากที่เกริ่นไว้ตอนต้นเรื่องว่ามีหลายคนที่มาแล้วไม่ถูกจริตกับเบอร์ลิน เราเองก็พอจะเข้าใจ เพราะในบางย่านที่เป็นแหล่งท่องเที่ยวสำคัญ อย่างเช่นจตุรัส Alexanderplatz ที่มีหอโทรทัศน์แฟร์นเซทวร์ม (Fernsehturm) เป็นตัวเรียกแขก หรือย่านช้อปปิ้งสุดไฮเอนด์อย่าง Charlottenburg ก็ทำเอาเราผิดหวังอยู่ไม่น้อย แนะนำให้แค่แวะไปดูผ่านๆพอเป็นพิธี หรือจะข้ามเลยก็คงจะไม่พลาดอะไรสำหรับคนที่มีเวลาน้อย
ส่วนตัวแล้วเราว่าเบอร์ลินเป็นเมืองที่น่าสนใจทีเดียว เป็นมหานครที่ไม่คลาสสิคเอาซะเลย แต่ก็เปิดกว้าง เสรี และเต็มไปด้วยมุมมองแปลกใหม่ แต่ถ้าใครอยากจะเดินลัดเลาะชมเมือง ปล่อยตัวปล่อยใจ ไปกับบรรยากาศเหมือนอย่างกรุงโรมหรือกรุงปารีสแล้วล่ะก็ คุณไม่มีทางได้สิ่งนั้นจากที่นี่ เพราะศูนย์กลางของเมืองนี้ค่อนข้างกระจาย การจะไปชมจุดสำคัญต่างๆให้ครบ คุณจะต้องแพลนล่วงหน้าและใช้เวลาในการเดินทางไม่น้อย
สิ่งที่เซอร์ไพรส์ที่สุดสำหรับเรากลับไม่ใช่ศิลปะหรืองานสถาปัตยกรรม แต่มันคือ “อาหาร” แม้ว่าอาหารจานด่วนทานง่ายอย่าง Currywurst จะเป็นจุดดึงดูดนักท่องเที่ยว เรากลับพบว่าร้านอาหาร fine dining ระดับมิชลินของเมืองนี้ทำได้ดีเกินที่คาดไว้มาก ใต้ความประทับใจแบบที่สุดนั้น เราจึงขอยกไปเขียนถึงใน chapter ต่อไปแบบเนื้อๆเน้นๆไม่มีสิ่งอื่นเจอปน งานนี้สายกินปักหมุดรอไว้เลยค่าาาา
Moody Everywhere 