We chose to explore Brazil and Argentina in my first South America trip, so we could not miss this natural wonder shared between those two countries: Cataratas do Iguaçu, the waterfalls of River Iguaçu, one of the planet’s most awe inspiring sights!
จากริโอเราจับเครื่องไฟล์ทเช้าตรู่ของสายการบิน Gol บินไปลงที่สนามบิน Foz do Iguaçu วิวจากบนเครื่องบินเห็นเป็นป่าเขียวหนาทึบไปหมดเลยค่ะ น้ำตกอีกัวซู Iguaçu Falls ที่เรากำลังมุ่งหน้าไปนั้นตั้งอยู่ในเขตอุทยานแห่งชาติที่ได้รับการบันทึกเป็นมรดกโลกยูเนสโก้ของทั้งประเทศบราซิลและอาร์เจนติน่า เราจึงไม่แปลกใจกับความเขียวและอุดมสมบูรณ์ของป่าด้านล่างที่เห็นเมื่อสักครู่
To be precise, this area is divided among three countries, the Parana River runs roughly north to south, separating Paraguay to the west, with Brazil and Argentina to the east. The Iguaçu River, which runs east to west and flows into the Parana river, divides Brazil to the north and Argentina to the south. It is this river that creates the most impressive and fascinating waterfall system in the world. By some measures it is the largest, and although different experts might disagree, all travelers who have seen the World’s three biggest (Iguaçu, Niagara and Victoria) seem to agree that those are by far the most spectacular.
อันที่จริงแล้วน้ำตกอีกัวซูตั้งอยู่ในเขตแดนของสามประเทศ คือบราซิล อาร์เจนติน่า และปารากวัย ซึ่งยึดเอาแม่น้ำสองสาย อันได้แก่ แม่น้ำ Parana และ แม่น้ำ Iguaçu เป็นเกณฑ์ในการแบ่งเขต ต้นกำเนิดของน้ำตกอีกัวซูนั้นอยู่ที่แม่น้ำอีกัวซู ซึ่งกั้นกลางระหว่างประเทศบราซิลกับอาร์เจนติน่า แม้ว่าบริเวณส่วนใหญ่ของน้ำตกจะอยู่ในเขตพื้นที่ของอาร์เจนติน่า แต่กลับเป็นฝั่งบราซิลที่ได้เห็นวิวสวยอลังยิ่งกว่า ส่วนอีกเสี้ยวในปารากวัยไม่ใช่จุดที่สามารถเห็นวิวน้ำตกได้เนื่องจากเป็นแม่น้ำคนละสายกันค่ะ
This waterfalls is spread over 3 km, made up of 275 falls with a height of 60-82 meters each, and the flow rate is normally enough to fill up an Olympic sized swimming pool, in one second!! Although most of the falls are in Argentinian territory, to enjoy the best views it’s best to be on the other side, in Brazil, so you can see the waterfall in front of you, rather than below you. The main city where most visitors stay is Foz do Iguaçu, a 20-minute bus ride through the gated park and straight to the action.
ว่าตามขนาดแล้วน้ำตกอีกัวซูคือหนึ่งในสามของน้ำตกที่ใหญ่ที่สุดในโลก อีกสองที่คือ น้ำตก Niagara ซึ่งอยู่ที่ชายแดนประเทศแคนาดาและอเมริกา และน้ำตก Victoria ที่ชายแดนของประเทศแซมเบียกับซิมบับเว ด้วยรูปแบบที่แตกต่างกันทำให้หาเกณฑ์วัดได้ยากว่าที่ไหนคือที่ที่ใหญ่ที่สุดในโลก อย่างไรก็ดี จากความเห็นของผู้ที่เคยไปเยือนมาทั้งสามที่ (คุณสามีคือหนึ่งในนั้น) เหมือนว่าเสียงส่วนใหญ่จะโหวตให้น้ำตกอีกัวซูแห่งนี้มาวิน ทั้งเรื่องขนาดที่กินบริเวณกว้างและความงามเหนือพรรณนาของตัวน้ำตกเองรวมถึงธรรมชาติโดยรอบ น้ำตกอีกัวซูประกอบไปด้วยน้ำตกที่มีความสูงระหว่าง 60-82 เมตร จำนวนมากถึง 275 สาย เรียงตัวยาวต่อเนื่องกันเป็นระยะทางกว่า 3 กิโลเมตร นับเป็นความอัศจรรย์ยิ่งของธรรมชาติ ยิ่งใหญ่และสวยงามจนเกินจะเชื่อสายตาจริงๆ
There is also a more exclusive option, where you can sleep in a five-star lodge right in the National park and just a few steps away from the waterfalls; and you guessed right: I couldn’t resist the temptation. The Belmond Hotel das Cataratas has by far the best location in the whole area and gives you the option of walking through the tropical park while other visitors are not there.
นักท่องเที่ยวส่วนมากจะเลือกพักที่ฝั่งบราซิล ในเมือง Foz do Iguaçu ซึ่งใช้เวลาเดินทางโดยรสบัสเพียง 20 นาที รสบัสจะขับพาเข้าไปในเขตอุทยานแห่งชาติเพื่อไปจอดให้ลงที่จุดชมวิวหลักของน้ำตกอีกัวซู แต่ก็มีช้อยส์ที่พิเศษกว่านั้นอีกหน่อย เมื่อเราสามารถพักในโรงแรมที่ตั้งอยู่ในอุทยานแห่งชาติได้เลย และแน่นอนว่าเราเลือกช้อยส์นี้กัน ก็แล้วทำไมจะไม่ล่ะ? ได้ใกล้ชิดกับน้ำตกที่ขึ้นชื่อว่าสวยที่สุดในโลกแบบเอ๊กซ์คลูซีฟขนาดนี้ เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม!
Belmond Hotel das Cataratas เป็นโรงแรมเพียงแห่งเดียวในอุทยาน ที่ตั้งอยู่ตรงหน้าจุดชมวิวหลักที่รสบัสพานักท่องเที่ยวมาลง เรียกได้ว่าเดินออกจากประตูโรงแรมมาก็เจอน้ำตกเลย ตึกสไตล์โคโลเนียลสีชมพูอ่อนที่ตั้งอยู่กลางป่าทรอปิคอลแห่งนี้ คือโรงแรมห้าดาวที่นอกจากความสวยงามแล้ว ยังมีทุกอย่างไว้บริการครบครัน ห้องที่เราพักถึงจะขนาดเล็กไปนิด แต่ก็ไม่อึดอัด มีวิวป่าเขียวจากหน้าต่างช่วยเพิ่มดีกรีความร่มรื่นสไตล์ทรอปิคอล ทางโรงแรมมีหอคอยให้ขึ้นไปชมวิวได้ด้วย เราจึงมุ่งไปเป็นที่แรก แล้วต่อด้วยไปทานอาหารกลางวันที่ห้องอาหารริมสระว่ายน้ำ ขณะนั้นเป็นช่วงเที่ยงที่อากาศกำลังดีมีแดดอ่อนๆเราจึงเลือกนั่งโต๊ะด้านนอกริมสระ ความที่ด้านนึงของสระอยู่ติดกับป่า ระหว่างทานอาหารจึงมีทั้งนก ผีเสื้อ และแมลงต่างชนิดบินมาเยี่ยมเยือนที่โต๊ะไม่ขาด ให้ความรู้สึกเหมือนเราเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติที่นี่ หลังจากอิ่มแล้วก็ไปเดินเล่นสำรวจรอบๆโรงแรมเพื่อให้อาหารย่อยซักพัก ก่อนจะถึงเวลาผ่อนคลายที่ห้องสปา เราจองทรีตเม้นท์นวดน้ำมันอโรม่ากันไว้คนละชั่วโมง หวังจะคลายความเหนื่อยล้าจากการเดินทางและทริปตะลุยริโอเมื่อห้าวันก่อน นวดเสร็จตัวเบาสบายผลอยหลับไปไม่รู้ตัวเลยค่ะ
This pink colonial styled hotel provides everything a five-star hotel is expected to deliver, a spectacular swimming pool, a serenity spa, two restaurants and a concierge that, given the location, will most probably book nothing else that an adventure tour. The rooms, despite a bit small, are also very comfortable and perfect to rest after a day full of activities.
The breakfast and lunch are served at the main restaurant by the poolside. The different species of butterflies and birds could be easily spotted while sitting at the outdoor table. The other restaurant is reserved for a classic dinner. We tried a challenge by ordering the Piranha broth, not a bad choice though. Another interesting menu is the Palm hearts, the local ingredient with high nutrition, it is quite pricey as it is rare to find.
พูดถึงห้องอาหาร ที่โรงแรมนี้มีให้บริการ 2 ห้อง และมีบาร์สำหรับดื่มแยกต่างหากอีกหนึ่งห้อง ห้องอาหารหลักริมสระว่ายน้ำจะเสิร์ฟทั้งอาหารเช้าและกลางวัน อาหารเช้าที่นี่น่าทานมากค่ะ มีผลไม้สารพัดชนิดถูกใจเรามาก สำหรับสายแอลเค้ามี champagne breakfast ไว้บริการด้วยนะคะ ส่วนเราถึงจะชอบดริ้งค์ขนาดไหนตอนเช้าๆนี่ขอเป็นน้ำผลไม้ที่ดื่มแล้วสดชื่นจะดีกว่า (กลัวเดี๋ยวเผลอเดินตกลงไปในเหวน้ำตก 555) ส่วนอีกห้องจะเปิดบริการเฉพาะมื้อเย็นค่ะ ห้องนี้ดูเป็นทางการหน่อย ฉะนั้นการแต่งตัวก็ต้องให้เกียรติสถานที่ด้วย ขาสั้นกับรองเท้าแตะนี่เก็บไว้ใส่ไปเดินป่าตอนกลางวันจะดีกว่าค่ะ รสชาติอาหารโดยรวมถือว่าใช้ได้นะคะ เมนูอาหารก็หลากหลายและแฟนซีดี เราสั่งซุปปลาปิรันย่าจากลุ่มน้ำอเมซอนมาลองทาน (แฟนซีเกินไปมั้ย? 555) เพิ่งรู้ว่าปลาปิรันย่าทานได้แถมรสชาติดีทีเดียว ส่วนอาหารพื้นเมืองที่แนะนำว่าควรลองคือ Palm hearts หรือยอดอ่อนของปาล์มค่ะ เนื้อนิ่มๆสีเหลืองอ่อนๆดูคล้ายกับหน่อไม้ (รสชาติก็คล้าย) เป็นของหายากราคาเลยสูงตามไปด้วย เห็นเขาว่าลิงมันชอบกินนัก (แล้วเราก็ไปแย่งลิงมันกินซะงั้น 555) เขามักเสิร์ฟมากับอาหารหลักอื่นๆ ถ้าอยากลองต้องหาดูในเมนูว่าจานไหนมีใส่เจ้าตัวนี้บ้าง ของเราเลือกทานเป็นเครื่องเคียงกับปลาแซลมอนย่างค่ะ
While trekking to this majestic waterfalls, we saw some wild animals like monkeys and coatis. It was my first time seeing coatis and I confused them for the raccoons. They have longer nose and look a little bit cuter, though the tourists should be careful with the food bags, they are stealing food just like monkeys! And thousands species of butterfly will amaze you not the least!
พอตกเย็นซักประมาณสี่โมงเย็นก็ได้เวลาออกไปเดินป่ากัน จากจุดชมวิวหลักไปจุดชมน้ำตกที่ใหญ่ที่สุดที่ชื่อ Devil’s throat เป็นทางเดินแคบๆไต่ไปตามริมผา แอบแอดเวนเจอร์นิดๆค่ะ ความบันเทิงมันอยู่ตรงที่เราจะเห็นสัตว์ป่าโผล่มาทักทายเป็นระยะๆนี่ล่ะค่ะ ลิงที่ป่านี้ตัวสีดำและมีขนาดเล็ก ไม่ค่อยจะออกมาให้เห็นซักเท่าไหร่ ผีเสื้อเขาก็มีเป็นหมื่นๆสายพันธุ์ แต่ละตัวสีสวยๆทั้งนั้น บินกันให้ว่อน บินมาตอมเราทีอย่างกับแมลงวัน (ฮ่าๆ) สำหรับเราแล้วไฮไลท์ของที่นี่คือเจ้าตัว coati ค่ะ เราแอบหลงคิดว่ามันคือแรคคูนอยู่นาน ที่จริงเขาก็มาจากสายพันธุ์เดียวกันแหละค่ะ แต่ coati มันจะมีจมูกยาวและหางเป็นพวงๆดูน่ารักน่าชังกว่า แต่เห็นหน้าตาน่ารักบ้องแบ๊วแบบนี้ มันทำตัวไม่ต่างจากลิงมาเฟียบ้านเราที่ชอบมาดักขโมยถุงอาหารค่ะ เวลากลุ่มนักท่องเที่ยวลงรสบัสมานี่เค้าจะรีบออกมาเดินโชว์สเต็ปความน่ารัก หมุนตัวซ้ายขวาเรียกแขก แต่อย่าได้เผลอเชียวนะคะ เห็นกับตามาแล้วตอนพี่แกตะปบถุงปิคนิคจากมือคุณยาย มันร้ายนัก! เขาก็มีป้ายเขียนเตือนแล้วนะคะ แต่ก็ยังเห็นนักท่องเที่ยวถือถุงอาหารลงไปเดินเฉิดฉายล่อตาล่อใจพวกมันกันอยู่ ก็เลยไม่รู้จะโทษใครดีงานนี้
Once we arrived at the Devil’s throat, the highest falls among all, there was an over-water footpath to the falls, the closer we got to the wetter we were getting. I was jaw-dropped by its size and the power of the gigantic waterfalls. We have been there two days in a row to enjoy the most out of it. On the second day, there was a rainbow just in front of the Devil’s throat, so pretty to watch but so hard to catch it in the picture!
และแล้วก็มาถึง Devil’s throat หรือ “คอพญามัจจุราช” (ชื่อแอบน่ากลัวไปนิ้สสส) เขาทำทางเดินบนน้ำเพื่อให้เราได้ยลความงามปนสะพรึงแบบริงค์ไซด์ด้วยค่ะ เห็นขาวๆฟุ้งๆนั่นคือละอองน้ำล้วนๆค่ะ ความแรงของน้ำตกทำให้น้ำแตกซ่านกระเซ็นเป็นละอองขาวปกคลุมไปทั่ว บางคนเค้าใส่เสื้อกันฝนแต่เราแบบแมนๆไง ดุ่ยๆลุยไปเลยสิกลัวอัลไล แล้วไงคะ มีความเปียกเข้าไปถึงตับไตไส้ติ่งน่ะสิคะคุณผู้โช้มมม 555 แต่สนุกมากๆๆๆเลยค่ะ ห่วงแค่มือถือจะพังกับจะหล่นตุบไปในหุบเหวน้ำตกแค่นั้น อย่าว่าแต่มือถือเลยค่ะ ใครตกลงไปนี่อย่าหวังจิมีชีวิตรอด
ยังไม่หนำใจค่ะ เย็นอีกวันกลับมาใหม่ ที่เก่าเวลาเดิมเพิ่มเติมคือ “รุ้งกินน้ำ”!!! แอร๊ย ณ จุดนี้ เลเวลความอัศจรรย์ทะลุปรอทไปถึงดาวอังคารแล้วค่าาา พยายามจะถ่ายรูปสวยๆเก็บไว้แต่ก็จนปัญญาจริงๆ กล้องมือถือทำได้ดีที่สุดแค่นี้ แต่ถึงจะไม่มีรูปสวยสมใจ ที่แน่ๆภาพแห่งความประทับใจนี้จะเก็บอยู่ในความทรงจำของเราไม่รู้ลืม (ปลอบใจตัวเองสินะ 555)
Sunset at twilight was so dramatic. Two toucans flew back and forth in front of the viewpoint making our sunset moment even more special. So romantic despite my husband was more interested in his favourite birds than anything else!
ช่วงพลบค่ำขณะที่พระอาทิตย์ค่อยๆลาลับขอบฟ้าคือโมเม้นท์ที่อบอุ่นที่สุด ฟ้าสีเหลืองส้มจางๆขับให้ฉากของม่านน้ำตกสีขาวที่เรียงเป็นสายยิ่งดูโรแมนติก เราเดินวกกลับมานั่งรอชมที่จุดชมวิวหลัก จากตรงนี้เห็นฝั่งประเทศอาร์เจนติน่าชัดเจนมากๆค่ะ ระหว่างที่รอมีนกทูแคน (toucan) เจ้านกปากใหญ่สีส้มสองตัวบินสลับกันไปมาพร้อมส่งเสียงร้องเหมือนเป็นการเรียกแขกให้เร่เข้ามาชมวิวพระอาทิตย์ตกก่อนจะสาย นกสุดโปรดของคุณสามีเค้าเลยค่ะ นางเลยออกอาการตื่นเต้นมากกับการที่ได้เห็นตัวเป็นๆในป่า คนข้างๆจะสะกิดหรือวิวจะโรแมนติกอะไรยังไงนาทีนี้พ่อไม่สนทั้งนั้น สรุปเจ้าทูแคนมาแย่งซีนความสวีทไปซะได้ ชะนีมาแพ้นกก็วันนี้สินะ หึหึ ฝากไว้ก่อนเถอะเจ้าทูแค่นนนน!!!
Moody Everywhere 