Keeping up with the Camels

It was awesome experience riding a camel in the World biggest desert. My childhood dream came true and another thing to do on my bucket list was ticked! Well, falling down at the end is the most memorable part though hahaha.

กิจกรรมในทะเลทรายน่าสนุกทั้งนั้น มีทั้งยิงธนู ล่าเหยี่ยว ขี่อูฐ แล่นเรือใบหรือขับรถ off-road ตะลุยทะเลทราย จริงๆอยากจะเล่นมันไปซะทุกอย่าง แต่ถ้าต้องเลือกอันที่อยากลองที่สุดของที่สุด ก็ต้องอันนี้เลยค่า “ขี่อูฐตะลุยทะเลทราย อาย อาย อาย” ความฝันแต่ครั้นวัยเยาว์ของเค้าเล้ยยย

พอถึงวันนัดรถก็ขับพาเราไปกลางทะเลทรายที่มีฝูงอูฐในชุดเต็มยศและเบดูอิน (คนดูแลอูฐ) รออยู่ พี่อูฐนั่งกันอย่างสงบเสงี่ยม ส่งสายตาเป็นมิตรพร้อมกะพริบขนตางอนยาวถี่ เหมือนเป็นการเชื้อเชิญและต้อนรับแขกผู้มาเยือนกลุ่มใหม่ เพิ่งเห็นชัดๆว่าพี่อูฐนี่หน้าตาน่ารักมุ้งมิ้งมากเลยแฮะ ตาแบ๊วๆของมันบรรเทาความตื่นเต้นของเราลงไปได้บ้าง เอาล่ะจะกลัวอะไร เราก็แค่ปีนขึ้นไปนั่งบนหลังพี่เค้าแค่นั้นเอ้งงง ฟังดูง๊ายง่าย ธรรมดาๆเนอะ หารู้ไม่ว่าหายนะมันอยู่ตอนที่พี่แกลุกขึ้นยืนนี่แหละ! ความที่พี่อูฐเค้าขายาว เวลายืนเค้าจะต้องยกขาคู่หน้าขึ้นก่อน ฮึ้บ! ตอนนั้นตัวเราจะเอนไปด้านหลัง 45 องศา ต้องเกาะแน่นๆไม่งั้นมีโชว์หงายหลังแน่นอนฮะ สเต็ปต่อมาเค้าก็จะยกขาคู่หลังขึ้นมายืนตาม ฮึ้บ! จากที่เอนหลังอยู่จู่ๆเหมือนถูกฉุดกระชากไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว หัวคะมำพองามแต่ก็เอาอยู่ จุดพีคอยู่ตรงที่มันดันมีแรงสปริงส่งให้เด้งกลับหลังอีกรอบนี่สิ ฮ่ายยย อกอีแป้นจิแตก โยกกว่านี้ก็รถบั๊มละลูกเอ้ย (คำอุทานบ่งอายุมาก 555)  นาทีนี้ห้ามเกร็งตัว ห้ามจิกทึ้งพี่อูฐ มันเกิดขึ้นเร็วมาก แค่จับเชือกแน่นๆและพยายามทรงตัว พอพี่อูฐยืนสี่ขาเรียบร้อยก็เป็นอันเสร็จพิธี พร้อมรอเคลื่อนขบวน (ถอนหายใจรัวๆๆๆๆ)

ระหว่างทางเราก็ชมนกชมไม้ เอ้ย ชมฟ้าชมทราย เพราะเห็นมีอยู่แค่นั้น 555 ขบวนอูฐใช้เวลาเคลื่อนทัพประมาณ 15 นาที ก็ไปถึงจุดหมายคือจุดชมวิว เป็นช่วงเวลาพระอาทิตย์ตกพอดี พนักงานเตรียมเก้าอี้พับพร้อมเครื่องดื่มและของทานเล่นไว้ให้เรียบร้อย แขกทุกคนก็รีแลกซ์เอ็นจอยเม้าท์มอยส์กันไป อยู่ๆสต๊าฟชาวออสซี่ก็เด็ดใบไม้จากต้นไม้ที่ขึ้นหรอมแหรมแถวนั้นมาให้เราลองชิม รสชาติขมปะแล่มๆ และในใบเล็กๆแค่นั้นเองรู้สึกได้เลยว่ามีปริมาณนำ้อยู่พอควร ชีวิตกลางทะเลทรายก็อย่างนี้ ทั้งสัตว์ทั้งพืชต้องรู้จักกักตุนน้ำไว้เพื่อความอยู่รอดของตัวเอง

ขากลับก็เหมือนเดิมที่เพิ่มเติมคือความอายคร่าาา! พี่อูฐตัวของเราดันเล่นแง่ ไม่ยอมนั่งลงดีๆปล่อยเราค้างเติ่งหัวคะมำเพราะฮีไม่ยอมเอาขาหลังลง เบดูอินก็ส่งภาษากันใหญ่ สุดท้ายฮียอมทำตามแต่โดยดี แต่ด้วยความที่เราจิตเตลิดไปแล้ว พอฮีนั่งปุ๊บเราก็อยากจะรีบๆลงอ่ะเนอะ กลัวพี่เค้านึกสนุกเล่นอะไรแผลงๆขึ้นมาอีก ทีนี้ตรงที่เราก้าวเท้าลงมันดันเป็นเนิน ความรีบเลยทรงตัวไม่อยู่ขาเซไปด้านหลังล้มก้นจ้ำเบ้าต่อหน้าชาวประชาชีค่า สามีก็น่าร๊ากกก ถ่ายรูปเก็บไว้ได้ทันอี้กกก (เรื่องแบบนี้ไวขึ้นมาเชียว)  แถมมัวแต่ยืนขำแทนที่จะรีบมาช่วยเมีย สรุปนางเอกมาตกม้า (อูฐ) ตายตอนจบค่า ฮ้าาาา อายจัง  >”<